کازیوِه

قسمت سوم

ترم دوم همه وجودم پذیرش شده بود. می‌خواستم شبیه دوستان امام زمانی‌ام باشم و رنگ و بوی آنها را بگیرم. برای همین تمام لباسهایم را بخشیدم. از آنجایی که فکر میکردم لباس طلبه باید آزاد باشد، لباسهای مادرم را می‌پوشیدم. اما من لاغر بودم و آن لباسها اصلا بهم نمی‎آمد. گاهی این لباس‎ها انقدر زشتم می‌کرد که دچار یک تضاد درونی شده بودم.
اگر قرار بود نمایشی در سالن حوزه اجرا کنیم لباس‎های شیک و مارک من، تن آن نقش‎های بد می‎رفت. اگر قرار بود نمایشگاه حجاب وعفاف بزنیم، مانتو و شلوار جین من تن مانکن بود. واقعا از لباس‎هایم دل کنده بودم اما ازخودنمایی نه.
نمی‌توانستم مثل آنها باشم. رفتارم دوگانه شده بود. برای همین رفتم دوباره لباس خریدم. باز هم رنگ‎های شاد و تند. چادرم هنوز روی روسری‌های رنگی‌ام بود و بقیه چادرهایشان روسری‌هاشان را می‌پوشاند.
هر کاری می‎کردم نمی‌شد. من نمیتوانستم مثل آنها بشوم. چطور در خانه امام زمان علیه السلام بودم نمی‎دانم! من کجا این خانه کجا؟