کازیوِه

​غروبِ هر جمعه، ماهی‌های کوچکِ حوضِ وسطِ حیاط، خود را به تاریک‌ترین مکانِ حوض می‌رسانندو همان‌جا چون موجودی بی‌جان، بُغ کرده کفِ حوض را نگاه می‌کنند؛گویا، می‌دانند کسی باید می‌آمد و آنها را از حوضِ حقیر می‌رهانْد و به اقیانوسِ عظیم هدایت می‌کرد، کسی که هنوز نیامده است.