کازیوِه

من یرغب فی الدنیا، فطال فیها امله، اعمی الله قلبه علی قدر رغبته فیها

و من زهد فیها فقصر فیها امله، اعطاه الله علما بغیر تعلُّم؛ و هدی بغیر هدایه؛ و اذهب عنه العمی و جعله بصیرا

رسول الاعظم صلی الله علیه و آله و سلم
حاج قاسم‌مان این گونه بود که آقا رسول الله فرموده. زهد پیشه کرده بود در دنیا و آرزوهای دنیایی‌اش را کوتاه کرده بود. برای همین خدا به او علمی داده بود که به خاطرش کلاس نرفته بود و آن حکمت و معرفت الهی بود و خدا او را بینای عالم قرار داده بود و هدایتش کرده بود. این را از جملات آخری که تو فرودگاه سوریه روی کاغذ نوشته بود می‌شود فهمید.

حاجی خودش می‌دانست دارد به دیدار معشوق نائل می‌شود؛ مثل حضرت موسی با پاهایی لرزان از خوف و خشیت خداوند؛ که توان ایستادن نداشته باشد.