کازیوِه

آخرین باری که می‌خواست به جبهه برود مادرش از او پرسیده بود: “پسرم کی برمی‌گردی؟” و علیرضا با اطمینان قلبی گفته بود:” ما مسافر کربلا هستیم هر وقت راه کربلا باز شد باز می‌گردم.” سال ۶۱ بود که علیرضا در عملیات فتح‌المبین از ناحیه هر دو پا زخمی، وبعد مفقودالاثر شد. ۱۶ سال بعد، اولین گروه زائران متشکل از خانواده شهدا وایثارگران به طور رسمی وارد کربلا شدند؛ آن زمان بود که علیرضا به قول خودش وفا کرد و به وطن باز گشت. خانواده علیرضا از عطر خاصی که توخانه پیچیده بود، دلشان گواهی داده  بود که علیرضا برگشته!  آری او برگشت و در گلستان شهدای اصفهان در کنار دیگر شهدای دفاع مقدس آرمید. چند روز است که مرز خسروی در ایام محرم به روی عاشقان ابی‌عبدالله باز شده است. ناخودا‌گاه به یاد شهید علیرضا کریمی افتادم. با خودم قول داده‌ام اگر توفیق زیارت ارباب نصیبم شد، اولین سلامم به نیابت از شهداء، بخصوص شهید علیرضا کریمی باشد. ان‌شاءالله…