کازیوِه

 زمانی که کودکی بیش نبودم، همراه با مادر به روضه می‌رفتم. کنار مادر می نشستم و با دستم چادرش را محکم می‌گرفتم و با شوق تمام به روضه خواندن مداح گوش می‌دادم. 

یادش بخیر! مداح همیشه می‌گفت: “مجلس را با ذکر صلوات خوشبو می‌کنم.” و این در ذهن من حک شده بود که حتما عطری در مجلس می‌زنند، که خوشبو می‌شود.

در عالم کودکی فکر می‌کردم حتما اسم عطرش محمدی است.  وقتی گلاب می‌آوردند با ذوق دست‌های کوچکم را جلو می‌بردم، که عطر خوشبو بگیرم. به مادرم نگاه می‌کردم که عطر محمدی را به صورت میزد و بعد صلوات می‌فرستاد.  من هم همین کار رو میکردم و بعد دست‌هایم را به سمت صورتم نزدیک می‌کردم. و بوی عطر را نفس می‌کشیدم. و با شوق صلوات می‌فرستادم. و حضرت رسول (ص) در ذهنم با عطر خوشبوی گل محمدی ماندگار شد.

سال‌ها گذشته است از این قضیه؛ ولی هنوز هم هر موقع در مجلسی ذکر صلوات جاری می شود، چشم‌هایم را می‌بندم تا همان عطر محمدی را استشمام کنم. ولی بعدها فهمیدم در عالم واقع عطر حضرت رسول (ص) که عالم با آوردن و ذکر نام زیبایش معطر می‌شود، همان عطر گل محمدی‌ست.

پ.ن:پیامبر صلی اللهُ علیه و اله فرمود :  مَنْ أَرَادَ أَنْ یَشَمَّ رِیحِی فَلْیَشَمَّ الْوَرْدَ الْأَحْمَرَ  هر کس که بخواهد بوی عطر مرا استشمام کند، گل سرخ ( گل محمدی صلی اللهُ علیه و اله) را ببوید.  مستدرک الوسائل ۱  ۴۳۴ باب- ۷۷ استحباب اختیار الآس و الورد