کازیوِه

 پیامبر(ص) بارسفر بسته، عزم سفر دارد. مسافران خانه‌ی خدا یکی یکی به وعده‌گاه عشق نزدیک می‌شوند. پیامبر(ص) به فرمان خدا برسرِ چشمه‌ی غدیر ایستاد، تا ندای *الیومَ اَکملتُ لَکُم دینکم* را به گوش جهانیان برساند.

دستان علی(ع) را بالا برد، فرمودند: *من کُنتَ مولا فَهذا علی مولا* (هرکس من مولای اوهستم، پس علی مولای اوست) حاضران یک به یک با علی(ع) پیمان می‌بستند، وتبریک می گفتند، چه غلغله‌ی ایست آنجا! ملائک هم به علی(ع) تهنیت می‌گفتند.

  این سرزمین غدیر نام دارد، غدیری که شاهد بزرگ‌ترین و عظیم‌ترین حادثه‌ی تاریخ بشراست. این گونه بود که غدیر میعادگاه عاشقان ولایت شد. اما چه زود فرمان رسول خدا فراموش شد، هنوز پیکر پیامبر(ص) دفن نشده بود که از پیمان خود روی‌گردان شدند، ولایت امیرالمومنین علی(ع) را فراموش کردند، او را تنها وغریب ۲۵سال خانه نشین کردند.

اما امروز فرزندش ادامه دهنده همان صراط مستقیم است، اگرچه اوغایب از نظر است، اما پرچم ولایت در دستان نائب برحقش،علمدار عصر ظهور*سید علی خامنه‌ای‌ست*  که ولایت او همان ولایت حیدریست.