کازیوِه

روزهای بغض آلود، پشت سرهم در گذر است.گاهی از دلتنگی می بارد و گاهی آفتابی است. حال خوبی ندارد و مدام در تلاطم است. دیگر هیچ کس نمی تواند حالش را خوب کند. چقدر شبیه حال دل من است، هوای دلم مه آلود و شرجی شده و تنفس در این هوا برایم غیر قابل تحمل و سخت است.

از بلا تکلیفی روزگار به تنگ آمده ام و سال هاست در کوچه پس کوچه های پر هیاهو و شلوغ دنیا به دنبال تو می گردم. یابن الحسن!  در این روزهای بی قراری ذکر لبم، اللهم عجل لولیک الفرج شده است.

تنها امیدم به وعده حتمی خداست، به حدیثی که در آن ذکر شده: «ان الارض لا تخلو من حجة الي يوم القيامة» زمین تا روز قیامت از حجت الهی خالی نمی ماند.¹

یوسف زهرا! بیا و قدم بر دلهایمان بگذار تو صاحبخانه باشی و من مستاجر. بیا و در این فصل بهار، دلهایمان را بهاری کن تا صاحبخانه همیشگی دلهایمان باشی.

اللهم عجل لولیک الفرج

¹.(کمال الدین و کامل النعمه،ص۵۶۷).