کازیوِه

​عصر شده بود. پیکر بی‌جانِ چند قطعه‌ شده‌ی عزیزانش رویِ خاک‌های گرم افتاده بود. غیرتش اجازه‌ی ماندن نداد.می‌دانست که اگر برود، دیگر برنمی‌گردد.

اما مهم نبود!

تنها چیزی که برایش اهمیت داشت، دفاع از حریم بود و حفظِ جانِ عمویش، حسین علیه‌السلام.دستش را از دست‌های پر از امنیتِ عمه کشید و رفت به کارزار جنگ، با قلبی مطمئن.

عبدالله، کوچکترین یادگار حسن بن علی علیه‌السلام، نوگلی ۱۱ ساله که باز نشده پرپر شد و جسمش گره خورد به جسمِ نورانیِ عمو، باز هم با تیری سه شعبه …