مهمان دنیا
12 فروردین 1399 توسط زهرا چايش
امروز هنگام عبور از کوچه، چند بچه را دیدم که با مشتی خاک و مقداری آب گلی درست کرده و مشغول ساختن خانه گلی کودکانه خود بودند، غروب که شد خانه رویائی خود را ترک کرده وبه خانه خود برگشتند، به راستی زندگی دنیائی ما چقدر شبیه بازی کودکانه است، ما یک عمربدنبال ساختن بهترین زندگی برای خود هستیم و با رسیدن مرگ بدون توجه به دنیا، راهی دنیای اخروی میشویم، امام حسن مجتبی(ع) چه زیبا فرمودند؛ که برای آسایش در دنیا طوری زندگی کنید که گویا صد سال دیگر زندهاید و در برخورد با مردم آن چنان باشید که گویا یک ثانیه دیگر زنده نیستید.* *بحارالانوار،ج۴۴،ص۱۳۴