لذت شیرین مناجات
27 فروردین 1399 توسط معصومه اعتمادي
خداوندا تو را سپاس به خاطر نعمتهای بی دریغت که بر من سرازیر کردی. اما بنده ضعیف و عصیانگرت، ناسپاسی کرد.
خداوندا! مرا ببخش آن گونه که تو سزاوار شکر گزاری هستی، شکرگزارت نبودم و به آسانی از اقیانوس بی کران نعمت هایت گذشتم و مسیر را با غفلت طی کردم. و زمانی قدر نعمت و عافیت را دانستم که در باتلاق محنت و رنج، گرفتار شدم.
اکنون قلب متلاطم و پریشانم را با دعای امام سجاد(علیهالسلام) آرام می کنم، که میفرماید: “آنچه را تو رو آورده ای، کس نمی تواند باز گرداند و آن در را که تو بسته ای،کس نتواند بگشاید….تنها تو می توانی آن اندوه را از میان برداری و آنچه را بدان گرفتار آمده ام دور کنی".(۱)
توکل و اعتمادم به خدایی است که همه چیز به دست اوست و از رحمتش ناامید نمی شوم.
۱. صحیفه سجادیه/ دعای هفتم/ ص۶۷