کازیوِه

صحنه‌هایی از بیماران بستری شده کرونایی را که می‌دیدم لحظه ای به فکرفررفتم، یاد این حدیث زیبا از پیامبر اکرم(ص)افتادم که دو نعمتی که شکر آن‌ها گزارده نمی‌شود؛ امنیت وسلامتی است.* پس عاجزانه دستانم رابه سوی معبودم بلند کردم و با تمام وجود او را خواندم که؛ خدای من،خدای خوبم امروز، تورا شکر می گویم، شکر که به جای بستر بیماری در خانه شاد وخوشحالم، به خاطر نفس‌های راحتم تو را شکر می گویم، تورا شکر می گویم که با وجود اینکه دراین مدت عزیزانم را ندیده‌ام، اما می‌توانم صدای آن‌ها را از دور بشنوم، شکر می‌گویم تو را، بخاطر عمری که دوباره به من بخشیدی تا بتوانم بهاری دیگر را ببینم، شکر می‌گویم تورا، که امروز با وجود این بلا، توانستم قدر داشته‌هایم رابیشتر بدانم. *خصال،صدوق،ص۳۴