کازیوِه

جانم فدای تو ای والاترین آرزوی هر مشتاق! ای برترین تقاضای هر مؤمن! ای زیباترین اجابت هر قنوت! جانم فدای تو ای عزیز دل! محبوب من تا کی در وجود تو حیران بمانم؟ باکدامین زبان تو را بخوانم با وسعت کدامین دل به تو عشق بورزم؟ با دست های کدامین نجوا به شاخسار عنایت تو بیاویزم؟ چ سخت است بر من که صداهای دیگران در دهلیزهای گوشم بپیچد اما از آوای دل انگیز تو محروم بمانم.

شنیدن هر نوایی جز پاسخ تو و جز کلام تو بر من گران و شکننده است. چه طاقت سوز است که خلایق دست از یاریم بردارند. آیا کسی هست که بامن هم ناله شود؟ آیا کسی هست که من اشک هایم را با گریه هایش پیوند بزنم؟ آیا کسی هست که من غریبانه سر بر شانه هایش بگذارم و های های بگریم؟ آیا شعله هیچ چشمی هم زبان اشک های من خواهد شد؟ آیا مویه های من در این برهوت غربت همراهی خواهد یافت؟ ای فرزند احمد! آیا بالاخره راهی به سوی تو هست؟ آیا دیدار تو ممکن است؟ آیا زیارت تو میسر است؟

اللهم عجل لولیک الفرج