کازیوِه

در خیابان قدم می‌زدم که آقایی صدایم زد: «حاج خانم می‌بخشین.»  

اول تعجب کردم. ولی بعد گفتم: «بفرمایین، امری با بنده دارین؟»

همان طور که گوشی موبایلش را به سمتم می‌گرفت گفت: «من کارمند فلان اداره هستم و باید این بسته‌های ارزاق رو مستند توزیع کنم. می‌خواستم خواهش کنم اگه امکان داره، از من هنگام تحویل بسته عکس بگیرین.»

با منُ من قبول کردم. گوشی را گرفتم. ولی چون نمی‌دانستم فقط برای آرشیوشان است یا به عنوان گزارش در فضای مجازی هم منتشر می‌شود؛ طوری عکس گرفتم که صورت آن بنده خدا مشخص نباشد.

عکس را که دید قبول نکرد. درخواست کرد از اول تمام قد عکس بگیرم. به بسته نگاهی انداختم. دوعدد روغن، دو بسته ماکارونی، دو عدد کنسرو و چند قلم دیگر. با خودم گفتم آیا این بسته ارزش این را دارد که عزت نفس این خانواده زیر سوال برود؟ شاید در این شهر کوچک کمتر کسی شرایط آنها را بداند؛ اما اگر این عکس در فضای مجازی نشر پیدا کند، از فردا همه مطلع می‌شوند.

نفس کار که دستگیری از مستمند بود عالی بود. اما می‌شد با گرفتن مشخصات و امضا و همان عکس برش خورده من هم مستند‌سازی کرد.

در مسیر تمام مدت به آن آقا و کارش فکر می‌کردم که یاد این آیه از قرآن کریم افتادم: «إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ يُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئاتِكُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرٌ»

«اگر (به مستحقان) آشکارا صدقه دهید کاری نیکوست، لیکن اگر در پنهانی به فقیران (آبرومند) برسانید برای شما نیکوتر است و خدا (به پاداش آن) برخی از گناهان شما را محو و مستور دارد، و خداوند از (آشکارا و نهان) آنچه می‌کنید آگاه است.»

?سوره بقره/۲۷۱