کازیوِه

پرده‌ی قسمتِ ورودیِ خواهران را کنار زدم و قدم بر سنگ‌فرش‌های زیبای صحن گذاشتم. فرش‌های سرخِ صحن کم‌کم پهن می‌شد و با هر پهن شدنی تکّه‌ای از قلبم را در تار و پودِ خود جا می‌داد. گنبد در آن تَنگِ غروبِ دل‌انگیز به زیبایی می‌درخشید و پرچم سبزِ رویَش با هر… بیشتر »